Studio Reportażu i Dokumentu | "Majdan to jedność" - reportaż Eweliny Karpacz-Oboładze

Data publikacji:

2014-03-03

Strona główna > Artykuł

"Majdan to jedność" - reportaż Eweliny Karpacz-Oboładze

Polskie Radio

- Do ostatniej chwili ludzie wiedzieli, że coś się dzieje na Majdanie, ale żyli normalnie, codziennym życiem. Tak, jakby ich absolutnie to wszystko nie dotyczyło - opowiada jeden z rannych w czasie zamieszek w Kijowie.

Centralny Szpital Kliniczny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie jako pierwszy w Polsce przyjął poszkodowanych w czasie protestów na Ukrainie. Obecnie przebywa w nim 13 osób. – Na Majdanie były osoby, które rozmawiają po ukraińsku, rosyjsku, polsku, węgiersku, rumuńsku i wszyscy oni są obywatelami Ukrainy. Atmosfera w grudniu na Majdanie była niezwykle emocjonalna, wszyscy chcieli zrzucić Janukowycza i każdy znajdował sobie jakieś zajęcie - wspomina jeden z rannych hospitaliżowanych w Polsce. Jedni budowali barykady, inni nosili jedzenie, należeli do samoobrony Majdanu, jeszcze inni tworzyli galerię współczesnej sztuki malarzy rewolucyjnych.
Inny z leczonych w Polsce Ukraińców opowiada, że na Majdanie był na Majdanie cały czas, od pierwszego dnia. - Opozycyjni politycy przywieźli tzw. narodową platformę, ogromny autobus z kolumnami i mikrofonem, dzięki czemu każdy mógł na niej wystąpić - mówił reportażystce Polskiego Radia. Jak dodaje, od razu przyjechała również milicja i początkowo próbowała ludzi nie przepuszczać.
Protesty na Ukrainie: serwis specjalny >>>
- Znalazłem fantastycznych przyjaciół, była atmosfera wspólnoty, której nigdy wcześniej nie doświadczyliśmy. Ludzie odkrywali w sobie takie talenty, których nawet nie podejrzewali w swoim życiu i to część romantyczna tego Majdanu, która miała miejsce w grudniu - mówi jeden z demonstrujących.
Inny z hospitalizowanych podkreśla, że Majdan był jak osobne państwo i życie w Kijowie - poza jego terenem - toczyło się spokojnie. Działały zarówno urzędy, jak i kluby. Te ostatnie były otwarte nawet na terenie Majdanu. - Do ostatniej chwili ludzie wiedzieli, że coś tam się dzieje, ale żyli normalnie, codziennym życiem. Tak, jakby ich absolutnie to wszystko nie dotyczyło - wyjaśnia.

fot. PAP/EPA/SERGEY DOLZHENKO

- Gdy zaczęły się pierwsze walki stacje wokół Majdanu były pozamykane. Jak doszedłem, to tam wszyscy ludzie spacerowali, śmiali się, pili kawę, podczas gdy parę metrów dalej był Majdan, a jeszcze dalej toczyły się prawdziwe walki z granatami, wystrzałami, rannymi, z wielką ilością krwi i karetkami pogotowia - opowiada ranny. Jak dodaje, w ten sposób Majdan dzielił Kijów na pół.

Jaka była motywacja ludzi, którzy byli na Majdanie? Protestujący podkreśla, że chciał normalnego życia. – Ale nawet jak na tę chwilę zwyciężyliśmy, nie ma już Janukowycza, to może być jeszcze gorzej, dlatego że teraz nasza opozycja, wszyscy, którzy są władzą dzielą między sobą mandaty. Ten chce być prezydentem, ten królem, a tamten carem. Teraz u nas jest 45 milionów bohaterów: i ten, kto tam był, i ten, co go tam nie było, a tam było mało ludzi – wyjaśnia jeden z manifestujących.

Reportaże w radiowej Jedynce >>>

Ukraińcy mówią, że najważniejsze, żeby śmierć bohaterów Majdanu nie poszła na marne. Jak Ukraińcy leczeni w Polsce patrzą dziś na to, co się wydarzyło? Co zapamiętali najbardziej? Jak widzą przyszłość swojego kraju?

(sm/asz)