Studio reportażu Polskiego Radia

Punktem wyjścia reportażu jest premiera poznańskiego Teatru Ósmego Dnia - aktorzy po trzydziestu latach zaglądają do swoich teczek, które założyła im peerelowska Służba Bezpieczeństwa Reportaż opowiada o grupie artystów śledzonych przez SB-ków i agentów, a także o ich stosunku do PRL-owskiej i własnej przeszłości. Reportaż tyle samo straszny, co śmieszny. Jak mówi Ewa Wójciak, do teatru nie przeniknął żaden TW, a wynikało to z tego, że aktorzy byli bardzo rygorystyczni, jeżeli chodzi o dobór towarzystwa, nawet takiego towarzystwa, w którym popijało się wódeczkę.