Studio reportażu Polskiego Radia

Nigdy nie nagrywał długo, ponieważ nie lubił montować. W żartach mówił „Ojej, nagrało mi się 25 minut a audycja ma mieć 20!” Miał wyjątkową umiejętność nawiązywania bliskiego kontaktu z rozmówcą.

Ze swoich krótkich nagrań potrafił stworzyć arcydzieła. Adam Wielowieyski miał piękny głos, niezwykłe poczucie humoru, był niezwykle elegancki – tak pamiętają go redakcyjni koledzy. On sam uwielbiał jechać przed siebie i szukać po drodze tematów do audycji. W ostatnich latach chorował. W wyniku choroby stracił głos. Mówił „Moje życie zostało w archiwum”.