Data publikacji:
2019-04-22
Strona główna > Artykuł
Nie żyje Tomasz Perkowski
Dwójka
Wybitny reżyser dźwięku, autor wielu realizacji radiowych nagradzanych na międzynarodowych konkursach zmarł w pierwszy dzień Świąt Wielkanocnych (21.04).
Tomasz Perkowskifot. Wojciech Kusiński/Polskie Radio
Premios Ondas 1998. "Powódź wszystkich Polaków, czyli dla przyszłości jedno spojrzenie wstecz" - reportaż Janiny Jankowskiej o powodzi latem 1997 roku.
Premios Ondas 1999. "Kosowo z daleka" - reportaż Ireny Piłatowskiej
Prix Italia 2014. "Chcę więcej" – reportaż Bartosza Panka o wiolonczeliście Dominiku Połońskim, który zachorował na nowotwór mózgu. Muzyk gra tylko prawą ręką.
Tomasz Perkowski zaczynał jako realizator audycji muzycznych, magazynów. Od 2005 roku pracował w Teatrze Polskiego Radia, gdzie obok słuchowisk realizował audycje literackie i dokumentalne, a także reportaże. Na Ogólnopolskim Konkursie Reportażu Radiowego "Polska i Świat" w 1997 roku otrzymał nagrodę za realizację "To nie jest zawód dla Starszych Państwa", zrealizowane przez niego reportaże "Powódź wszystkich Polaków" (1998) i "Kosowo z daleka" (1997) otrzymały Grand Prix na Festiwalu Premios Ondas, a w 2002 i 2005 roku Grand Press. Wielokrotny laureat Festiwalu "Dwa Teatry" za realizację akustyczną słuchowisk "Szalona lokomotywa" i "Układanka" (2006), "Recycling" (Grand Prix 2007), "Osiedle" oraz "Nie używaj tego ognia" (2009) i "Somosierra" (Grand Prix 2011).
Reportaże i słuchowiska w jego realizacji reprezentowały Polskie Radio na festiwalach Prix Europa oraz Prix Italia. W 2012 słuchowisko "Moje drzewko pomarańczowe", które zrealizował, zdobyło Grand Prix 9. Międzynarodowego Konkursu Słuchowisk dla Dzieci i Młodzieży Prix Ex Aequo. Był laureatem Prix Italia za realizację reportażu "Chcę więcej" Bartosza Panka (2014). W 2016 roku otrzymał Złoty Mikrofon, najważniejszy laur radiowy. Kapituła nagrody wyróżniła go za "doskonały radiowy słuch, mistrzowskie realizacje słuchowisk i reportaży oraz za czułość dla świata dźwięków".